Eenzaam Kind
De hemel toont zijn gezicht
Als mensen ontwaken
Dieren en bloemen stralen
Als de zon haar licht op ons schijnt
Aleen en eenzaam langs de weg
Droevige ogen het hoofd olaag
Donker blond krullend haar
Op de koude vloer geknield
Bevroren van de koude nacht
De kleren vochtig van ochtenddauw
Schuift ze naar voren met een gote last
Alleen een eenzaam door de wereld
Ik zie haar gezichtje
Ik zie de pijn in haar ogen
Zelfs het glimlachje verscholen
Zie het kinderverdriet in haar
De zon wordt bleek
De koude maan verlicht
Bewakers van duistere kracht
Haar gezicht zo trots en fragiel
Waar je ook heen gaat
Vlieg weg als een vlinder
Mysterieus en onschuldig
En eindig in het verre sprookjesland
God neemt haar tranen
Voor de laatste keer
Haar tere vleugels gegeven
En kust al het leed weg
Vandollum
Geen opmerkingen:
Een reactie posten